“Hoe gaat het met die gast zonder smartphone? Leeft ‘ie nog? Heb al zo lang niets op z’n blog gezien…”

Ik kan je melden: Ik leef nog! We hebben een drukke maand achter de rug, met als hoogtepunt natuurlijk The Passion. Mede daardoor is het er steeds niet van gekomen om een blog te schrijven (en onderweg op je smartphone gaat dus ook niet). Maar vandaag maak ik het goed.

Hoe ging het?

Het was de afgelopen maand leuk om te merken dat iedereen wel doorhad dat ik geen smartphone had. En natuurlijk heb ik veel reacties gehad op mijn bellende stuk baksteen, en op mijn SMS skills (3 uur bezig met 1 zin).

Ik ben er na 1 maand wel aan gewend om zonder smartphone te moeten. Ik heb niet meer het automatisme om elke paar minuten (/seconden) op mijn telefoon te kijken, heeft namelijk ook niet zoveel zin op een GSM. En ook tijdens het reizen, wachten en wakker worden grijp ik niet meer naar mijn telefoon. En die maand, die viel me echt heel erg mee. Het was veel minder erg dan ik vooraf dacht. Maar heb ik hem dan niet gemist? Ja zeker wel!

Ik miste mijn smartphone vooral tijdens het reizen, want ging ik die treinaansluiting nou wel of niet halen. En zo niet, hoe dan verder? Tuurlijk kon ik op de borden kijken, maar dat heeft me wel een keer 20 minuten vertraging opgelopen. Want als ik direct had kunnen doorlopen naar het perron, had ik de trein nog wél gehaald.

En wat ik ook miste was mijn Spotify app. Ik ben nou eenmaal gewend om altijd muziek te luisteren onderweg. Maar omdat ik geen MP3 speler meer heb, had ik totaal geen muziek meer voor onderweg. Dat was soms wel fijn, maar ik had genoeg momenten dat ik even een gezellig muziekje had willen luisteren.

Dat waren eigenlijk de twee dingen die ik het meeste miste. De 9292 app en Spotify. Mijn e-mail, WhatsApp, Facebook etc. heb ik eigenlijk totaal niet gemist. WhatsApp was namelijk nog te vervangen met SMS, en mijn mail en Facebook kon ik via de PC bijhouden. Wat ik nu wel heb gemerkt is dat die laatste twee nu meer ‘momentjes’ zijn gaan worden. Niet meer reageren op een melding van je mail of Facebook, maar er waren momentjes dat je achter de pc kroop om die twee te checken. En daarna legde je ze weer aan de kant. Dus dat is een aanrader: maak er momentjes van, en zet bijvoorbeeld de meldingen ervan uit.

Wel had ik 1 keer het gevoel dat ik achterliep. En dat was 24 maart. Ik was een interview aan het filmen met Martijn Fischer (Jezus) bij The Passion, en ik hoorde plots RTL Boulevard achter mij staan praten over het overlijden van Johan Cruijff. Maar ik had dat nog helemaal niet meegekregen, maar dan moet je professioneel blijven en stabiel doorfilmen. Pas aan het eind van het interview had ik de gelegenheid om aan de verslaggever te vragen: “Hoorde ik dat nou goed? Johan Cruijff?” En dan merk je dat je zonder smartphone ook echt afhankelijk bent van die ‘momentjes’ dat je het nieuws checkt. Je bent niet meer 24/7 op de hoogte van alles.

Maar bovenal, ik heb het voornamelijk als leuk en nuttig ervaren! En het is zeker een aanrader om ook te doen, alleen zou ik het dan wel bij 1 of 2 weken houden.

En nu?

En nu? Weer terug in het oude patroon? Nee. Wat ik heb gemerkt is dat het fijn is om voor een aantal dingen momentjes te creëren. Dus van o.a. mijn Facebook en mijn E-Mail ga ik de meldingen uitzetten. Ik ga er voor zorgen dat de meldingen die ik ga ontvangen, ook echt alleen maar voor belangrijke dingen zijn.

Voor nu, bedankt voor het lezen. Vannacht, 1 april om 0:00 zet ik mijn smartphone weer aan, en ben ik weer volop bereikbaar!

Martijn